🌹శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము🌹🌹పదవ అధ్యాయము🌹….Audio

---

Voice by: R C M Raju and team

---

🌹సాయిబాబా…సాయిబాబా…సాయిబాబా…సాయిబాబా🌹

శ్రీ సాయినాధాయ నమః

శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము

పదవ అధ్యాయము

సాయిబాబా జీవిత విధానము; బాబా వారి శయన లీల; బ్రహ్మము యొక్క

సగుణావతారము; షిరిడీలో బాబా నివాసము – వారి జన్మ తేది; బాబా లక్ష్యము-

వారి బోధలు; సాయిబాబా సద్గురువు; బాబా వారి యణకువ; నానావళి;

మహాత్ముల కథా శ్రవణము – వారి సాంగత్యమే అతి సులభమార్గము.

సాయిబాబా జీవిత విధానము :

ఎల్లప్పడు శ్రీ సాయిబాబాను భక్తి ప్రేమలతో జ్ఞప్తియందు యుంచుకొనుము. ఏలన బాబా ఎల్లప్పుడు తమ ఆత్మ స్వరూపమునందే లీనమై, సర్వులకు హితము చేయుటయందు నిమగ్నమై యుండువారు;

వారి(బాబా) స్మరణయే జీవన్మరణరూపమైన సంసారమనెడు చిక్కుముడిని విప్పు తరుణోపాయము. ఇది అన్నింటికంటే అత్యంత శ్రేష్టము సులభతరముయైన సాధనము.

దీనిలో వ్యయ ప్రయాసలు లేవు. కొద్ది శ్రమతో గొప్ప ఫలితమును పొందవచ్చును. అందువలన ఇక ఆలస్యము చేయక,

మన దేహేంద్రియములలో పటుత్వమున్నంత వరకు ప్రతి నిమిషమును ఈ సాధనమును అనుష్టించుటకు వెచ్చించవలెను.

ఇతర దేవతలంతా ఉత్త భ్రమ. గురువొక్కడే దేవుడు. సద్గురువు చరణములను నమ్మి కొల్చినచో వారు మన యదృష్టమును బాగుచేయగలరు.

వారిని శ్రద్ధగా సేవించినచో సంసార బంధముల నుండి తప్పించుకొనగలము. న్యాయమీమాంసాది షడ్డర్శనములను చదువ పనిలేదు.

మన జీవితమనే ఓడకు సద్గురుని సరంగుగా జేసికొన్నచో, కష్టములు చింతలతో కూడిన సంసారమనే సాగరమును మనము సులభముగా దాటగలము.

సముద్రములు, నదులు దాటునప్పుడు మనము ఓడ నడిపేవానియందు నమ్మకముంచినట్లు, సంసారమనే సాగరమును దాటుటకు సద్గురువనే సరంగుపై పూర్తి నమ్మకముంచవలెను.

భక్తుల యొక్క యంతరంగమున గల భక్తి ప్రేమలను బట్టి, సద్గురువు వారికి జ్ఞానమును శాశ్వతానందమును ప్రసాదించును.

గత అధ్యాయములో బాబా యొక్క భిక్షాటనమును కొందరు భక్తుల యనుభవములు మొదలగునవి చెప్పితిమి.

ఈ అధ్యాయములో బాబా యెక్కడ నివసించెను ? ఏలాగున జీవించెను ? ఎట్లు శయనించెడివారు ? భక్తులకు ఎట్లు బోధించుచుండెను ? మొదలగునవి చెప్పుదుము.

బాబావారి శయనలీల :

మొట్టమొదట బాబా యెచ్చట పండుకొనుచుండెనో, ఎట్లు పండుకొను చుండెనో చూచెదము.

ఒకసారి నానాసాహెబు డేంగలే, సుమారు నాలుగు మూరల పొడవు, ఒక జానెడు వెడల్పు గల యొక కఱ్ఱ బల్లను బాబా పడకకని తెచ్చెను.

ఆ బల్లను నేలపై వేసుకొని పండుకొనుటకు మారుగా, బాబా దానిని మసీదు యొక్క దూలములకు ఊయలవలె వ్రేలాడునట్లు చినిగిన పాతగుడ్డ పీలికలతో గట్టి, దానిపై పండుకొన మొదలిడెను.

గుడ్డ పీలికలు పలుచనివి, యే మాత్రము బలమైనవి కావు. అవి ఆ కొయ్యబల్ల యొక్క బరువును మోయుటయే గగనము.

ఇంక బాబా యొక్క బరువును కూడ కలిపి అవియెట్లు భరించుచుండె ననునది యాశ్చర్య వినోదములకు హేతువయ్యెను.

ఆ పాతగుడ్డ పీలికలు యంత బరువును మోయగలుగుట నిజముగ బాబా లీలయే.

బాబా ఈ బల్ల యొక్క నాలుగు మూలలయందు నాలుగు దీపపు ప్రమిదలుంచి రాత్రి యంతయు దీపములు వెలిగించుచుండిరి.

ఇదియేమి చిత్రము ! బల్లపై ఆజానుబాహువగు బాబా పండుకొనుటకే స్థలము చాలనప్పుడు దీపములు పెట్టుటకు జాగా యెక్కడిది ?

బాబా బల్లపైన పండుకొనిన యా దృశ్యమును దేవతలు సహితము చూచి తీరవలసినదే !

ఆ బల్లపైకి బాబా యెట్లు ఎక్కుచుండెను ? ఎట్లు దిగుచుండెను ? అనునవి యందరకు యాశ్చర్యము కలిగించుచుండెను.

అనేకమంది ఉత్సుకతతో బాబా బల్లపైకి యెక్కుట, దిగుట గమనించుటకై కనిపెట్టుకొని ఉండెడివారు.

కాని బాబా యెవరికి ఆ వైనము అంతు తెలియనివ్వలేదు. ఆ వింత చూచుటకు జనులు గుంపులు గుంపులుగ గుమిగూడుచుండుటచే బాబా విసుగుచెంది నొకనాడు యా బల్లను విరచి పారవైచిరి.

అష్టసిద్ధులు బాబా యధీనములు. బాబా వాని నపేక్షించలేదు, వానికొరకు నే అభ్యాసములు చేయలేదు. వారు పరిపూర్ణులు గనుక సహజముగనే అవి వారికి సిద్ధించెను.

బ్రహ్మము యొక్క సగుణావతారము :

సాయిబాబా మూడున్నర మూరల మానవ దేహముతో గాన్పించినను వారు సర్వహృదయాంతరస్థులు.

అంతరంగమున వారు పరమ నిరీహులు నిస్పృహలైనప్పటికి, బాహ్యమునకు లోకహితము కోరువానిగ గనిపించువారు.

అంతరంగమున వారు మమకార రహితులైనప్పటికి, బాహ్య దృష్టికి మాత్రము తమ భక్తుల యోగక్షేమముల కొరకు ఎంతయో తాపత్రయ పడుతున్న వారి వలే కనిపించెడివారు.

వారి అంతరంగము శాంతికి ఉనికి పట్టయినను, బయటకు చంచల మనస్కుని వలె గనిపించుచుండెను. లోపల పరబ్రహ్మ స్థితి యందున్నప్పటికిని, బయటకు దయ్యమువలె నటించుచుండెడివారు.

లోపల యద్వైతియైనను బయటకు ప్రపంచమునందు తగుల్కొనిన వానివలె గాన్పించుచుండెను. ఒక్కొక్కప్పుడందరిని ప్రేమతో చూచెడివారు. ఇంకొకప్పుడు వారిపై రాళ్ళు విసరుచుండిరి.

ఒక్కొక్కప్పుడు వారిని తిట్టుచుండిరి. ఇంకొకప్పుడు వారిని ప్రేమతో అక్కున జేర్చుకుని, ఎంతో నెమ్మదితోను, శాంతముతోను, ఓరిమితోను, సంయమముతోను వ్యవహరించెడివారు.

బాబా ఎల్లప్పుడు ఆత్మానుసంధానమందే మునిగియుండెడివారు; భక్తులపై కారుణ్యమును జూపుచుండె డివారు. వారెల్లప్పుడు నొకే యాసనమందు స్థిరముగ నుండెడివారు. వారెక్కడకు ప్రయాణములు చేసెడివారు కారు.

చిన్న చేతికఱ్ఱ (సటకా) యే వారు సదా ధరించెడి దండము; చింతా రహితులై యెప్పుడు శాంతముగా నుండేవారు. సిరిసంపదలను గాని, కీర్తి ప్రతిష్టలను గానీ లక్ష్యపెట్టక, భిక్షాటనముచే నిరాడంబరులై జీవించెడివారు.

అట్టి పావన జీవనులు వారు. ఎల్లప్పుడు బాబా ‘అల్లామాలిక్‌’ (భగవంతుడే యజమాని) అని యనెడివారు.

భక్తులయందు అవిచ్ఛిన్నమైన పరిపూర్ణ ప్రేమానురాగాలను కలిగి యుండెడివారు.

ఆత్మ జ్ఞానమునకు ఆయన గని, దివ్యానందమునకు వారు ఉనికిపట్టు.

సాయిబాబా యొక్క దివ్య స్వరూపము అట్టిది. ఆద్యంతములు లేనట్టిది, అక్షయమైనట్టిది, భేదరహితమైనట్టిది, విశ్వమంతయు నావరించినట్టిది యైన ఆ పరబ్రహ్మ తత్త్వమే సాయిబాబాగా యవతరించినది.

ఎంతో పుణ్యము చేసుకొన్న అదృష్టవంతులు మాత్రమే యా నిధిని పొందగలిగిరి. గ్రహించగలుగుచుండిరి.

సాయిబాబా యొక్క నిజతత్త్వమును గ్రహించలేక, వారినొక సామాన్యమానవునిగా నెంచినవారు నిజముగ దురదృష్టవంతులు.

షిరిడీలో బాబా నివాసము – వారి జన్మతేది :

బాబా యొక్క తల్లిదండ్రుల గురించి గాని, వారి సరియైన జన్మ తేదీగాని యెవరికిని తెలియదు.

వారు షిరిడీలో వుండిన కాలాన్నిబట్టి దానిని సుమారుగా నిశ్చయింపవచ్చును. బాబా 16 యేండ్ల ప్రాయమున షిరిడీ వచ్చి మూడు సంవత్సరములు అచట నుండిరి.

హఠాత్తుగా అచట నుండి అదృశ్యులై, కొంతకాలము పిమ్మట నైజాము రాజ్యములోని ఔరంగాబాదుకు సమీపమున గనిపించిరి. 20 సంవత్సరముల ప్రాయమున చాంద్‌పాటీలు పెండ్లిగుంపుతో షిరిడీ చేరిరి.

అప్పటి నుండి 60 సంవత్సరములు షిరిడీ వదలక యచ్చటనే యుండి, 1918వ సంవత్సరములో మహాసమాధి చెందిరి.

దీనిని బట్టి  బాబా సుమారు 1838వ సంవత్సర ప్రాంతములందు జన్మించియుందురని భావింపవచ్చును.

బాబా లక్ష్యము – వారి బోధలు :

17వ శతాబ్దములో రామదాసను యోగిపుంగవుడు (1608 – 81) వర్ధిల్లెను. గోబ్రాహ్మణులను మహమ్మదీయుల నుండి రక్షించు లక్ష్యమును వారు చక్కగా నిర్వర్తించిరి.

వారు గతించిన 200 ఏండ్ల పిమ్మట హిందువులకు మహమ్మదీయులకు తిరిగి వైరము ప్రబలెను.

వారి మధ్య సమైక్య భావమును నెలకొల్పుటకే సాయిబాబా అవతరించెను. ఎల్లప్పుడు వారు చెప్పెడి హితవు ”హిందువుల దైవమగు శ్రీరాముడును, మహమ్మదీయుల దైవమగు రహీమును ఒక్కరే. వారిరువురి మధ్య యేమీ భేదము లేదు. అట్లయినప్పుడు వారి భక్తులు వారిలో వారు కలహమాడుట యెందులకు ?

ఓ అజ్ఞానులారా ! చేతులు చేతులు కలిపి రెండు జాతులును కలిసి మెలిసి యుండుడు. బుద్ధితో ప్రవర్తింపుడు. జాతీయ ఐకమత్యమును సమకూర్చుడు.

వివాదము వల్లగాని, ఘర్షణ వల్లగాని ప్రయోజనము లేదు. అందుచే వివాదము విడువుడు. ఇతరులతో పోటీపడకుడు. మీ యొక్క వృద్ధిని మేలును చూచుకొనుడు. భగవంతుడు మిమ్ము రక్షించును.

యోగము, త్యాగము, తపస్సు, జ్ఞానము, మోక్షమునకు మార్గములు. వీనిలో నేదైన అవలంబించి మోక్షమును సంపాదించనిచో మీ జీవితము వ్యర్థము.

ఎవరైన మీకు కీడు చేసినచో, ప్రత్యపకారము చేయకుడు. ఇతరుల కొరకు మీరేమైన చేయగలిగినచో నెల్లప్పుడు మేలు మాత్రమే చేయుడు”. సంగ్రహముగా ఇదియే బాబా యొక్క ప్రబోధము. ఇది ఇహపరసాధనము.

సాయిబాబా సద్గురువు :

గురువులమని చెప్పుకొని తిరుగువారు అనేకులు గలరు. వారు ఇంటింటికి తిరుగుచు వీణ, చిరతలు చేతబట్టుకొని ఆధ్యాత్మికాడంబరము చాటెదరు.

శిష్యుల చెవులలో మంత్రముల నూది వారి నుండి ధనము లాగెదరు. పవిత్ర మార్గమును మతమును బోధించెదమని చెప్పెదరు. కాని మత మనగానేమో వారికే తెలియదు. స్వయముగా వారపవిత్రులు.

సాయిబాబా తన గొప్పతన మెన్నడును ప్రదర్శించవలె ననుకొనలేదు. వారికి దేహాభిమానము ఏ మాత్రము లేకుండెను.

కాని భక్తుల యందు మిక్కిలి ప్రేమ మాత్రము ఉండెడిది. నియతగురువులని అనియత గురువులని గురువులు రెండు విధములు.

నియత గురువులనగా నియమింప బడినవారు. అనియత గురువులనగా సమయానుకూలముగా వచ్చి యేదైన సలహానిచ్చి మన యంతరంగముననున్న సుగుణమును వృద్ధిచేసి మోక్షమార్గము త్రొక్కునట్లు చేయువారు.

నియత గురువుల సహవాసము ‘నీవు నేన’ను ద్వంద్వ భావనను పోగొట్టి, అంతరంగమును యోగమున ప్రతిష్టించి ”తత్వమసి” యగునట్లు చేయును.

సర్వవిధముల ప్రపంచ జ్ఞానమును బోధించు గురువులనేకులు గలరు. కాని మనలనెవరయితే సహజస్థితి యందు నిలుచునట్లు చేసి మనలను ప్రపంచపుటునికికి(ప్రపంచపు ఉనికికి) అతీతముగా తీసికొని పోయెదరో వారే సద్గురువులు.

సాయిబాబా యట్టి సద్గురువు. వారి మహిమ వర్ణనాతీతము. ఎవరైనా వారిని దర్శించినచో, బాబా వారి యొక్క భూత, భవిష్యద్వర్తమానములన్నిటిని చెప్పువారు.

ప్రతి జీవియందు బాబా  దైవత్వమును జూచేవారు. స్నేహితులు, విరోధులు వారికి సమానులే. నిరభిమానము సమత్వము వారిలో మూర్తీభవించినవి.

వారు దుర్మార్గుల యవసరముల గూడ దీర్చెడివారు. కలిమి లేములు వారికి సమానము.

మానవ దేహముతో సంచరించినప్పటికి, వారికి గృహదేహాదులయందు యభిమానము లేకుండెను. శరీరధారులవలె గనిపించినను వారు నిజమునకు నిశ్శరీరులు, జీవన్ముక్తులు.

బాబాను భగవానుని వలె పూజించిన షిరిడీ ప్రజలు పుణ్యాత్ములు. ఏది తినుచున్నను, త్రాగుచున్నను, తమ దొడ్లలోనో, పొలములలోనో పనిచేసి కొనుచున్నను, వారెల్లప్పుడు సాయిని జ్ఞప్తి యందుంచుకొని సాయి మహిమను కీర్తించుచుండేవారు.

సాయి తప్ప యింకొక దైవమును వారెరిగి యుండలేదు. షిరిడీ స్త్రీల ప్రేమను భక్తిని దాని మాధుర్యమును వర్ణించుటకు మాటలు చాలవు.

వారు పామరులయినప్పటికి, వారికున్న స్వల్ప భాషా జ్ఞానముతోనే ప్రేమతో బాబాపై పాటలను కూర్చుకొని పాడుకొనుచుండిరి.

వారికి అక్షర జ్ఞానము శూన్యమయినప్పటికి వారి పాటలలో నిజమైన కవిత్వము గానవచ్చును.

యదార్థమైన కవిత్వము పాండిత్యమువల్ల రాదు. అది యసలైన ప్రేమవలన వెలువడును. కవిత్వము స్వచ్ఛమైన ప్రేమభావము నుండి వెలువడును.

అటువంటి సిసలైన కవిత్వాన్ని విబుధులైన శ్రోతలు ఆస్వాదించగలరు. ఈ పల్లె పదాలనన్నియు సేకరింపదగినవి.

సాయి అనుగ్రహముంటే, ఏ భక్తుడయిన వీనిని శ్రీ సాయిలీల పత్రికలోనో లేదా పుస్తక రూపముననో ప్రకటించిన యెంతయో బాగుండును.

బాబా వారి యణకువ :

భగవంతునికి ఆరు లక్షణములు గలవు. (1) కీర్తి, (2) ధనము, (3) అభిమానము లేకుండుట,  (4) జ్ఞానము, (5) మహిమ, (6) ఔదార్యము. ఈ గుణములన్నియు బాబాలో నుండెను.

భక్తుల కొరకు మానవ రూపమున అవతరించిన భగవతత్త్వమే సాయిబాబా. వారి కరుణ, అనుగ్రహము అద్భుతములు.

వారే కరుణతో భక్తులను తమ వద్దకు చేర్చుకొనకుండిన, వారి మహాత్మ్యమును తెలుసుకొనగల శక్తి యెవరికి గలదు?

భక్తుల కొరకు బాబా నోట వెలువడిన పలుకులు పలుకుటకు సరస్వతీ దేవి కూడ వెరగు చెందును. ఒక యుదాహరణ.

బాబా మిక్కిలి యణకువతో నిట్లనెడివారు : ”బానిసలకు బానిసనగు నేను మీకు ఋణగ్రస్థుడను. మీ దర్శనముచే నేను తృప్తుడనైతిని. మీ పాదములు దర్శించుట నా భాగ్యము. మీ యశుద్ధములో నేనొక పురుగును. అట్లగుట వలన నేను ధన్యుడను”.

ఏమి వారి యణకువ! బాబా యొక్క యీ వాక్యములను ప్రచురించుట ద్వారా బాబాను కించపరిచితినని ఎవరైన యనినచో,  యీ నా అపరాధమునకు బాబాను క్షమాపణ కోరెదను; తత్పాపపరిహారార్థమై బాబా నామజపము చేసెదను.

బాహ్యదృష్టికి బాబా ఇంద్రియ విషయముల ననుభవించువానివలె కన్పడినను, ఇంద్రియానుభూతులతో వారికేమాత్ర మభిరుచి యుండెడిది కాదు.

అసలు ఇంద్రియానుభవముల స్పృహయే వారికి లేకుండెను. వారు భుజించునప్పటికి దేనియందు వారికి రుచి యుండెడిది కాదు.

వారు ప్రపంచమును చూచుచున్నట్లు గాన్పించినను వారికి దానియందేమాత్రము ఆసక్తి లేకుండెను.

కామమన్నచో వారు హనుమంతునివలె యస్థలిత బ్రహ్మచారులు. వారికి దేనియందు మమకారము లేకుండెను.

వారు శుద్ధ చైతన్య స్వరూపులు; కోరికలు, కోపము మొదలగు భావవికారములు శాంతించి, స్వాస్థ్యము చెందెడి విశ్రాంతి ధామము. వేయేల వారు విరాగులు, ముక్తులు, పరిపూర్ణులు. దీనిని వివరించుట కొక యుదాహరణము.

నానావళి :

షిరిడీలో విచిత్ర పురుషుడొకడుండెను.  అతని పేరు నానావళి. అతడు బాబా విషయములను, పనులను చక్క పెట్టుచుండువాడు.

ఒకనాడతడు బాబా వద్దకు పోయి, బాబాను వారి గద్దె (ఆసనము) నుండి లేవవలసినదనీ, దానిపై తాను కూర్చుండవలెనని తనకు బుద్ధి పుట్టినదనీ అనెను.

వెంటనే బాబా లేచి గద్దెను ఖాళీ చేసెను. నానావళి దానిపై కొంతసేపు కూర్చుండి లేచి, బాబాను తిరిగి కూర్చొనుమనెను. బాబా తన గద్దెపై కూర్చొనెను.

నానావళి బాబా పాదములకు సాష్టాంగ నమస్కారము చేసి వెళ్ళిపోయెను. తన గద్దె మీద నుండి దిగిపొమ్మనినను, దానిపై నింకొకరు కూర్చొనినను, బాబా యెట్టి యసంతుష్టి వెలిబుచ్చలేదు.

బాబాను నానావళి యెంతగా ప్రేమించువాడనిన, అతడు బాబా మహాసమాధి చెందిన పదమూడవనాడు దేహత్యాగము చేసెను.

మహాత్ముల కథా శ్రవణము – వారి సాంగత్యమే అతి సులభ మార్గము:

సాయిబాబా సామాన్య మానవుని వలె నటించినప్పటికి, వారి చర్యలను బట్టి వారు యసాధారణ బుద్ధి కుశలతలు కలవారని తెలియవచ్చును.

వారు చేయునదంతయు తమ భక్తుల మేలుకొరకే. వారు ఆసనములు గాని, యోగాభ్యాసములు గాని, మంత్రోపదేశములుగాని తమ భక్తులకు ఉపదేశించలేదు.

తెలివితేటలను ప్రక్కకు బెట్టి ‘సాయి సాయి’ యను నామమును మాత్రము జ్ఞప్తియందుంచుకొనుమనిరి.

అట్లు చేసినచో వారు సర్వ బంధనముల నుండి విముక్తులై,  స్వాతంత్య్రము పొందెదరని చెప్పిరి.

పంచాగ్నుల నడుమ కూర్చొనుట, యాగములు చేయుట, మంత్ర జపము చేయుట, అష్టాంగ యోగములు మొదలగునవి బ్రాహ్మణులకే వీలుపడును.

తక్కిన వర్ణముల వారికి అవి ఉపయుక్తములుకావు. ఆలోచించుటే మనస్సు యొక్క పని. అది యాలోచించకుండ యొక్క నిముషమైన నుండలేదు.

దానికేదైన ఇంద్రియ విషయము జ్ఞప్తికి దెచ్చినచో, దానినే చింతించుచుండును. గురువును జ్ఞప్తికి దెచ్చినచో గురువునే చింతించుచుండును.

మీరు సాయిబాబా యొక్క గొప్పతనమును వైభవమును శ్రద్ధగా వింటిరి.

ఇదియే వారిని జ్ఞప్తి యందుంచుకొనుటకు సహజమైన మార్గము. ఇదియే వారి పూజయు కీర్తనయు.

మహాత్ముల కథలను వినుట పైన చెప్పిన ఇతర సాధనములవలె కష్టమైనది కాదు. ఇది మిక్కిలి సులభ సాధ్యమైనది.

వారి కథలు సంసారము నందు గల భయములన్నిటిని  పారద్రోలి పారమార్థిక మార్గమునకు దీసికొని పోవును.

కావున మహాత్ముల చరిత్రలను శ్రవణము చేయుడు; వానినే మననము చేయుడు; వానిలోని సారాంశమును జీర్ణించుకొనుడు.

ఇంత మాత్రము చేసినచో బ్రాహ్మణులే గాక స్త్రీ శూద్రాది అన్ని వర్ణములవారు కూడ పవిత్రులగుదురు.

ప్రాపంచిక బాధ్యతలందు తగుల్కొనియున్నను మీ మనస్సును సాయిబాబా కర్పింపుడు, వారి కథలు వినుడు. వారు తప్పక మనలను అనుగ్రహించగలరు.

ఇది మిక్కిలి సులభోపాయము. అయినచో మరి దీని నెందుకు అందరు అవలంబించకున్నారు? అని యడుగవచ్చు.

కారణమేమన; భగవంతుని కృపాకటాక్షము లేని యెడల మహాత్ముల చరిత్రలను వినుటకు కూడా మనస్సు అంగీకరించదు.

భగవంతుని చేతనే సర్వము నిరాటంకము, సుగమముయగును. మహాత్ముల కథలు వినుట యనగా వారి సాంగత్యము చేయుటే. మహాత్ముల సాంగత్యముచే కలుగు ప్రాముఖ్యము చాలా గొప్పది.

అది మన యహంకారమును, దేహాభిమానమును నశింపజేయును; చావు పుట్టుకలనే బంధములను కూడ నశింపజేయును;

హృదయ గ్రంథులను తెగగొట్టును. తుదకు శుద్ధ చైతన్యరూపుడగు భగవంతుని సాన్నిధ్యమునకు తీసుకొనిపోవును.

విషయ వ్యామోహముల యందు మనకు గల యభిమానమును తగ్గించి ప్రాపంచిక కష్ట సుఖము లందు విరక్తి కలుగజేసి పారమార్ధిక మార్గమున నడుపును.

మీకు భగవన్నామ స్మరణము పూజ భక్తి వంటి యితర సాధనములేవియు లేకపోయినను, కేవలము హృదయపూర్వకముగ మహాత్ముల నాశ్రయించినచో చాలును, వారు మనలను భవసాగరము నుండి తరింపజేయుదురు.

మహాత్ములు అందుకొరకే నవతరించెదరు. ప్రపంచ పాపముల తొలగజేయునట్టి గంగా, గోదావరీ, కృష్ణా, కావేరీ మున్నగు పవిత్ర నదులు కూడ మహాత్ములు వచ్చి తమ నీటిలో స్నానము చేసి తమను పావనము చేయవలెనని వాంఛించు చుండును.

మహాత్ముల మహిమ అట్టిది. మన పూర్వజన్మ సుకృతముచే మనకు సాయిబాబా పాదముల నాశ్రయించు భాగ్యము కలిగినది.

మసీదుగోడ కానుకొని ఊదీ మహా ప్రసాదమును తన భక్తుల యోగ క్షేమములకై పంచిపెట్టు సుందర స్వరూపుడును, ఈ ప్రపంచము యొక్క అభావమును చింతించువాడును, సదా పూర్ణానందములో మునిగి యుండువాడునగు సాయి పాదములకు సాష్టాంగ నమస్కారములు చేయుచూ ఈ అధ్యాయమును ముగించెదము.

పదవ అధ్యాయము సంపూర్ణము

సద్గురు శ్రీ సాయినాథార్పణమస్తు

శుభం భవతు

The above Telugu Sai Satcharitra text has been typed by : Mr. Sreenivas Murthy

Latest Miracles:

• 🌹శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము🌹🌹ఏబది యొకటవ అధ్యాయము🌹…Audio
• 🌹శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము🌹🌹మొదటి అధ్యాయము🌹….Audio
• 🌹శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము🌹🌹ముప్పదియేడవ అధ్యాయము🌹….Audio
• 🌹శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము🌹🌹పన్నెండవ అధ్యాయము🌹…Audio
• 🌹శ్రీ సాయి సచ్చరిత్రము🌹🌹పదనొకండవ అధ్యాయము🌹….Audio